วันนี้เป็นครั้งแรก ที่ได้มาทำจิตอาสาที่นี่
ก่อนหน้านี้ จิตใจฉันเต็มไปด้วยอาการ 'อยากหนี' เพื่อมา 'พึ่งพิง' อะไรบางอย่าง ... ฉันทุกข์จากความรัก
แม้เช้าวันนี้ที่ตื่นนอนมา ฉันก็ยังมีความทุกข์ ไม่อยากมาทำกิจกรรม เบื่อ
แต่ฉันก็เอาตัวเองออกมาจากเตียงนอน
เมื่อมาถึง พบคนเยอะแยะมากมาย ฉันมาคนเดียว แล้วก็มานั่งที่ลานกิจกรรม
วันนี้มีคนมาทำกิจกรรมทั้งหมด 400 กว่าคน
ฉันได้ทำความรู้จักกับเพื่อนใหม่ แล้วเราก็ได้เริ่มทำกิจกรรมผ้ากันเปื้อนด้วยกัน
การเย็บผ้ากันเปื้อน เป็นกิจกรรมที่ต้องใช้สมาธิ ซึ่งทำให้รู้สึกว่า ฉันต้องมีสมาธิมากกว่านี้
แม้อากาศจะร้อนชวนให้เสียสมาธิ แต่ฉันก็ตั้งใจทำออกมาให้ดี
ตอนแรกเห็นว่าง่าย แต่จริงแล้วไม่ง่ายเลย
เมื่อมองผลงานของคนรอบข้าง ก็ยิ่งรู้สึกว่า ผ้ากันเปื้อนที่ฉันทำออกมานั้นไม่สวยเลย
แต่ฉันก็ภูมิใจในผลงานที่ฉันทำ
แม้ระหว่างทำ จิตใจของฉันยังคิดถึงเขาคนนั้น
แต่ฉันก็ได้พบความสุข และอยากแบ่งปันความสุขไปให้ถึงเขา
รวมทั้งอยากให้เด็กอ่อนที่รับไป ได้ใส่ผ้ากันเปื้อนชิ้นนี้อย่างมีความสุขด้วย
ขณะทำถึงจะมีอุปสรรค เช่น เข็มทิ่มนิ้ว ด้ายม้วนเป็นปม
เราก็ต้องมีความพยายามในการแก้ปัญหา
แต่ถ้าเราไม่รู้วิธีแก้ปัญหา หรือหาทางออก
เราก็ต้องขอความช่วยเหลือจากคนรอบข้าง
--
บันทึกจากผู้เข้าร่วมกิจกรรม "รวมมิตรจิตอาสา : เย็บผ้ากันเปื้อนให้น้องในสถานสงเคราะห์"
10 พฤษภาคม 2558 สวนโมกข์กรุงเทพ
