วันนี้ได้มาทำในสิ่งที่ไม่คุ้นเคย ภายใต้เวลาที่มีจำกัด
นั่นคือการลงมือทำ "ตุ๊กตาหุ่นถุงเท้า"
ตอนแรกคิดว่าง่าย
แต่พอทำไปได้นิดหนึ่งก็เริ่มงงๆ และกังวลกับผลงานตัวเองว่า จะออกมาสภาพไหน
แต่สุดท้ายก็ทำออกมาจนได้
พอลองถามน้องที่นั่งใกล้ๆ เขาก็ดูออกว่าตุ๊กตาที่เราทำเป็นตัวอะไร
เลยสบายใจ และถือว่าประสบความสำเร็จแล้ว
วันนี้ถือว่าได้เรียนรู้เรื่อง "การไม่วิตกกังวล"
ทำอะไรก็ตาม ทำให้เต็มที่ อย่าไปคิดมาก ว่ามันจะออกมาเป็นยังไง
ถ้าเราทำดีที่สุดแล้ว มันก็ควรเป็นสิ่งที่เราพอใจ
เพราะนั่นคือความสามารถของเรา
--
บันทึกจากผู้เข้าร่วมกิจกรรม "ฉลาดทำบุญกับสวนโมกข์ : นิทานหุ่นถุงเท้า"
11 พฤศจิกายน 2555 สวนโมกข์กรุงเทพ