ใจที่สงบ เกิดขึ้นได้จากการกระทำที่ถูกต้องดีงาม
เริ่มจากการไม่ไปเบียดเบียนหรือเอาเปรียบใคร ทำให้ไม่มีเรื่องเดือดเนื้อร้อนใจ
จากนั้นก็ก้าวไปสู่การเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ มีนำ้ใจต่อผู้อื่น ช่วยเหลือผู้ที่ตกทุกข์ได้ยาก
การหยิบยื่นความสุขแก่ผู้อื่น ย่อมทำให้เรามีความสุขตามไปด้วย
ขณะเดียวกันก็ช่วยลดความเห็นแก่ตัว ทำให้ความโลภน้อยลง จึงพอใจกับชีวิตที่เรียบง่าย
แล้วความสุขสงบใจก็ยิ่งเพิ่มพูนมากขึ้น
- พระไพศาล วิสาโล
( จากหนังสือ "สุขแท้กลางใจเรา" จัดทำโดย เครือข่ายพุทธิกา )
