หน้าที่ที่ต้องทำวันนี้คือการล้างห้องน้ำ โดยมีห้องน้ำทั้งหมดประมาณ 10 ห้อง
รวมทั้งการทำความสะอาดบริเวณโดยรอบ เช่น ขัดพื้นหน้าห้องน้ำ
ซึ่งตั้งแต่เกิดมาไม่เคยล้างห้องน้ำมาก่อน
เพราะที่บ้านมีแม่บ้านทำให้ทุกอย่าง และตัวเองเป็นคนกลัวความสกปรกมากๆ
เวลาไปห้องน้ำสาธารณะจะใช้กระดาษทิชชู่เปลือง
เพราะต้องเช็ดนู่นนี่ ให้มั่นใจว่าห้องน้ำสะอาดก่อนถึงกล้าใช้
ถ้าเจอห้องน้ำไม่สะอาดก็ยอมทนไม่เข้า
ดังนั้น การได้มาล้างห้องน้ำ (ที่ตัวเองก็ไม่ได้ใช้) วันนี้
ทำให้เกิดหลายความรู้สึกมากๆ ทั้งเหนื่อย ร้อน หายใจไม่ออก ปวดหัว
แต่ที่สำคัญมากที่สุดคือ รู้สึกภูมิใจในตัวเองที่สามารถปล่อยวางตัวตนได้
เอาชนะความกลัว และทำในสิ่งที่เป็นประโยชน์ต่อผู้อื่น
แถมยังได้ดูใจตัวเองด้วยว่าในแต่ละช่วง แต่ละขณะ เรารู้สึกอย่างไรบ้าง
ระหว่างทำกิจกรรมค้นพบว่า ถ้าเราปล่อยวางความคิด อารมณ์ ความรู้สึก ความกลัว ความไม่มั่นใจ
เราก็จะมีความสุขมากขึ้น และสามารถเอาชนะอุปสรรคได้ทุกอย่าง
ไม่ยึดติดกับอะไร ทุกข์น้อยลง มองทุกอย่างเป็นเรื่องธรรมดา
เช่น ตอนล้างโถส้วมแล้วเห็นสิ่งปฏิกูล
ถ้าเรามัวแต่คิดว่ามันเป็นของน่ารังเกียจ ไม่อยากแตะต้องสัมผัส
เราอาจจะหันหลัง เดินออกจากวัดและกลับบ้าน
แต่ถ้าเราปล่อยวาง มองว่ามันคือของธรรมดา
เพราะเราเองก็ต้องขับถ่าย มันเป็นส่วนหนึ่งของเรา เราเป็นส่วนหนึ่งของมัน
เราก็จะสามารถทำความสะอาดได้โดยไม่รังเกียจ
แง่คิดนี้สามารถนำมาใช้กับตัวเองได้หลายอย่าง
ทั้งการปล่อยวางเรื่องชีวิตหรือการทำงาน
เช่น ถ้าเราเครียดเวลาทำงานหรือเจอเรื่องแย่ๆ
ถ้าเราปล่อยวาง ไม่ยึดติดอาลัยกับเหตุการณ์หรือสิ่งๆ นั้น
เราก็จะทุกข์กับมันน้อยลงและผ่านมันไปได้ ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป
เช่นเดียวกันกับเมื่อเราเจอเรื่องที่เรามีความสุข
เราก็ไม่ควรยึดมั่นถือมั่นเช่นกัน
--
บันทึกจากผู้เข้าร่วมกิจกรรม "จิตอาสาพาเข้าวัด"
วันที่ 9 มกราคม 2559 ณ วัดประยุรวงศาวาส
